Opis: Bridging the Gap: Reżyseria: Curt M. Faudon. Wiedeński Chór Chłopięcy, prawdopodobnie najsłynniejszy chór chłopięcy i jeden z najstarszych chłopięcych zespołów muzycznych na świecie, jest fenomenem kulturowym. Chłopcy cieszą się ogromną popularnością na całym świecie i gdziekolwiek występują, śpiewają, by zapełnić tłumy. Film Curta Faudona bada uniwersalny urok Chóru. W Bridging the Gap chłopcy dyskutują przed kamerą, dlaczego ludzie śpiewają i dlaczego śpiewają. „Śpiew wywołuje uśmiech, nic na to nie poradzę” – mówi jedna z nich, a inna zgłasza się na ochotnika: „Śpiew mnie pociesza”. Łukasz musi się chwilę zastanowić, zanim przyzna, że ​​najbardziej lubi dzikie brawa, bo dzięki temu wie, że chór wykonał dobrą robotę. Ivanowi nie przychodzi do głowy nic innego, jak zostać śpiewakiem operowym, a Thomas wyjaśnia, jak śpiew sprawia, że ​​czuje się połączony ze sobą i innymi. Zgadzają się, że musisz nawiązać kontakt z publicznością. Jeśli to zrobisz, możesz w zasadzie wypełnić każdą lukę. Poddali teorię testowi, śpiewając dla (i z) innymi dziećmi i dorosłymi w Nowej Zelandii, Indiach i Stanach Zjednoczonych. Pokazują, że śpiew pokonuje różnice między ludźmi, ale także przestrzeń, a ostatecznie czas. Kamera podąża za chłopcami w domu i podczas ich międzynarodowych tras koncertowych, odkrywając po drodze nowe piosenki. Chłopców można zobaczyć podczas prób i występów z muzykami z całego świata. Wypełniając lukę między religiami, chłopcy śpiewają muzykę hinduską, apaczską, ringatu i chrześcijańską muzykę duchową. Jesteśmy świadkami przesłuchań w Japonii i Singapurze, widzimy chłopców ćwiczących samodzielnie i w grupach, widzimy i słyszymy ich głosy oraz rozwój ich osobowości, obserwujemy ich występy. Dobrze wiemy, jak trudno jest przygotować się do występu i ile pracy muszą włożyć chłopcy, ich opiekunowie i trenerzy. Bridging the Gap zapewnia widzowi uprzywilejowane spojrzenie za kulisy; doświadczamy, jak powstaje muzyka: poprzez uwidocznienie muzyki film wypełnia lukę pomiędzy wykonawcami a publicznością.